Paratoner topraklaması ve diğer bütün cihazların topraklamaları kesinlikle ayrı yapılmamalıdır. Eş potansiyel bara yapılıp tüm topraklamalar bu barada birleştirilir. En uygun olanı temel topraklaması yapıp topraklamaları eş potansiyel baraya bağlamaktır.
Buna imkan yoksa levha yerine topraklama çubuğu çakılarak yapılabilir. Topraklamada önemli olan temas yüzeyi ve korozatif etkilere dayanımı düşünülerek yapılmalıdır.
Topraklama çubuklarının aralıkları çubuk uzunluğunun iki katı uzunluğunda ve mümkünse kaz ayağı şeklinde yapılmalıdır.
Topraklama çubukları iniş iletkenleri ile toprak yüzeyinin en az 10-15 cm altında birbirine bağlanmalıdır. Bunun nedeni kışın toprak yüzeyi 5 cm'e kadar donabiliyor.
Topraklama çubuğu ile iniş iletkenleri iki şekilde bağlanabilir. Birinci Termokaynak ile; bir grafit kalıp içerisine bakıroksit konularak ateşlerinir oluşan yanma sonunda topraklama çubuğu ve iniş iletkeni biribine kaynamış olur. Biz bu yöntemi tavsiye etmiyoruz uygulamalarda yapılan yanlışlıklar nedeniyle bu kaynaklar kopuyor. İkinci yöntem ek klemens ile; Topraklama çubugu ve iniş iletkenleri et kalınlığı iyi olan ek klemensi ile iyice sıkılıp sadece ek yerine zift, yağlı boya vs.. sürülerek geçiş direncine engel olacak oksitlenmeler ve korozif etkilerden korunulur.
Topeaklama direnci ölçümü için; iniş iletkenleri test klemensinden ayrılır, topraklama megeri kullanılarak direnç ölçülür.
Topraklama Ölçümü sonucunda direnç değeri en fazla 10 ohm olmalıdır.
Eğer paratoner topraklaması direnci 10 ohm üzerinde çıkarsa ilave çubuk çakılarak direnç düşürülebilir.
Topraklama direncinin düşürülmesi için çeşitli kimyasallar piyasada satılmaktadır. Korozif etkileri ve çevreyi kirlettikleri için biz önermiyoruz.

Not: Topraklama tesisatlarında toprak altı bağlantılar klemens ile yapıldığında birkaç yıl sonra klemenslerin cıvata ve ek noktaları çürümeye başlar. Bu çürümenin etkisiyle ek noktası açılmaya başlar ve zamanla bu noktada kopukluk oluşur.